Η διάλεκτος της Λέσβου, διατηρεί την πανάρχαια Αιολική διάλεκτο που σιγά σιγά με την εξέλιξη αρχίζει να αφομοιώνετε στη σύγχρονη εποχή. Υπάρχουν λέξεις που είναι δυσνόητες αλλά ακόμα και στους ντόπιους.

Ξεκινώντας με λέξεις όπως:  
Λάλ’ση τα ζά στου ντάμ (Λάλησε τα ζώα στο στάβλο), όλοι γνωρίζουμε τη λέξη «λάλησε» που προέρχεται από το ρήμα λαλώ-λαλάω που εννοεί λέω κάτι χωρίς νόημα.
Πριν χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι που κατοίκισαν τον Ελλαδικό χώρο, για να δημιουργήσουν την Ελληνική γλώσσα (μητρική γλώσσα -και μητρική γλώσσα των δυτικών χωρών της Ευρώπης – mother language) μιμήθηκαν τους ήχους της φύσης και της ανθρώπινης συμπεριφοράς. (Πλάτων)
Οι πανάρχαιοι Έλληνες μιμούμενοι τον ήχο λά, λά, λά, λέ, λέ από τα βότσαλα και κογχύλια, όπως τα σέρνει το κύμα της θάλασσας μέσα έξω στην αμμουδιά, δημιούργησαν τη λέξη «Λάλλαι» (=λαλιά), Λέλεγες ονόμαζαν κάποιους φτωχούς ταλαίπωρους Ανθρώπους που τριγύριζαν στης παραλίες. (πηγή πληροφόρησης Πλάτων Κρατύλος).

Όταν ένα μωρό λίγων μηνών προγυμνάζει το στόμα του για να μιλήσει οι ήχοι που βγάζει είναι λαλιές χωρίς νόημα, ενώ ο λόγος (921 kb pdf) είναι λαλιά με νόημα  και σκέψη.
[Η εκπληκτική λέξη «Λόγος» των «παμπάλαιων» έρχεται από τα βάθη των χιλιετιών με τα άλλα «πρώτα ονόματα». Σημαίνει πολλά:
έκφραση, ομιλία, λογαριασμό, αναλογία, μελέτη, αίτιον, επίγνωση, σοφία, νοημοσύνη.]

Όταν λαλάω ένα ζώο υποτίθεται ότι χρησιμοποιώ κάποιους ήχους λαλιάς πότε άγριους και πότε ήμερους για να κατευθύνω το ζώο στην επιθυμητή κατεύθυνση.
Πριν χιλιάδες χρόνια οι Άνθρωποι που βρέθηκαν σε αυτόν τον Ελληνικό χώρο είχαν παγιδευτή από τη γύρο θάλασσα και δεν μπορούσαν να γίνουν περιπλανώμενοι νομάδες όπως ήτανε οι υπόλοιποι λαοί της Γης, με άλλα λόγια ήταν οι πρώτοι που δημιούργησαν κοινωνίες με μόνιμες κατοικίες χρησιμοποιώντας την σκέψη και τεχνογνωσία, κατανόησαν και προσαρμόστηκαν στης 4 εποχές, όπου τους ανάγκασε να εφεύρουν τεχνάσματα αντιμετώπισης των καιρικών συνθηκών, αυτό είχε ως αποτέλεσμα να εμπνευστούν και να εγκαταλείψουν το πρωτόγονο και όχι αποδοτική μέθοδο το κυνήγι, και να ασχοληθούν με την κτηνοτροφία παγιδεύοντας και εξημερώνοντας τα ζώα. Οι κύκλωπες θεωρούνται οι πρώτοι βοσκοί που κατασκεύασαν τα κυκλώπεια τοίχοι για να προστατεύουν τις περιουσίες τους 
(ο μύθος ότι οι Κύκλωπες είχαν ένα μάτι είναι αβάσιμο, αλλά θεωρούνταν ως πλούσιοι, βάναυσοι μη βλέποντας της ανάγκες των φτωχών).  [Τέτοιοι κύκλωπες υπάρχουν και σήμερα... χωρίς περεταίρω σχόλια]             

Όλα τα βουνά γέμισαν από χωριά μικρά και μεγάλα, η προσπάθεια τους να καθοδηγούν τα γιδοπρόβατα τους, γέμιζαν τους αιθέρες με απροσδιόριστους αλαλαγμούς.
Ελ, ελ, έλα, έλα καλούσαν τα ζώα τους και τους ονόμασαν Έλλοπες, η Σελλούς, αργότερα Τσελλοί, και Τσέλλιγκες, από το έλ, έλ, και το λάς(=λάμψη) πήραν το όνομα Έλ-ληνες που σημαίνει λαμπροί – φωτεινοί άνθρωποι.
[Ώικουν γάρ οι Σελλοί ενταύθα …] (πηγή πληροφόρησης Αριστοτέλης Μετεωρολογικά).
Ο αρχαίος Ελλαδικός χώρος είχε πολλές ονομασίες όπως Ελλοπία (=βοσκοί), Πελασγία (=θαλασσινοί), Αιγαιΐς «Αιγαίον όρος» (=κατσικοβούνια τα βουνά της Πίνδου, επειδή σ` αυτό έβοσκαν χιλιάδες αίγες (Θεογονία 484).
Τα Ελληνικά κατσάβραχα ήταν ιδανικός χώρος για την ανάπτυξη κατσικιών, ελαφιών, κ.α. ως αποτέλεσμα να έχουν αρκετή τροφή για την διαβίωση τους οι πανάρχαιοι Έλληνες κάτοικοι.
Οι λέξεις   ελλόχησις =ενέδρα, ελελίζω =φοβίζω, ελαύνει =ωθή με φόβο, ελάφι =φοβισμένο ζώο.   

Οι Ασιάτες Άραβες και οι Τούρκοι μας καλούν Γιουνάν (=Ίωνες) και καλά κάνουν.
Πρόσφατα με την επίσκεψη του κ. Καραμνλή στην πανάρχαια Κίνα μετά εκπλήξεως οι Κινέζοι μας αποκάλεσαν Σελλούς.
Το Γραικός - Greek (=Grajus) μας το φόρτωσαν οι Ρωμαίοι ως κατακτητές για να μας πλήξουν ταπεινωτικά, η δεν γνώριζαν τη σημασία της λέξεως. Σύμφωνα με πυγές πληροφόρησης (στην Πάρο βρέθηκε μια πλάκα από ανασκαφές που έγραφε) [αφ `ού 'Αμφικτύων ο Δευκαλίωνος εβασίλευσεν εν Θερμοπύλαις... βασιλεύοντος Αθηνών Αμφικτύονος... και 'Ελληνες ών ομάσθησαν τό πρότερον ΓΡΑΙΚΟΙ καλούμενοι].
Επίσης:
[και γάρ ούτος (ο κατακλυσμός επί Δευκαλίωνος) περί τόν Ελληνικόν εγένετο μάλιστα τόπον αύτη δ` εστίν η περί την Δωδώνην και τον Αχελώον ούτος γάρ πολλαχού το ρέυμα μεταβέβληκεν. Ωίκουν γάρ οι Σελλοί εντάυθα και οι καλούμενοι τότε μέν Γραικοί νύν δ` 'Ελληνες]  (Αριστοτέλης («Μετεωρολογικά» Α 14).

Και στις διό περιπτώσεις βλέπουμε ότι πρώτα ήταν οι Έλλοπες η Σελλοί, μετά την λήξει του κατακλυσμού  εμφανίστηκαν οι ΓΡΑΙΚΟΙ και μετά ονομάσθηκαν ΈΛΛΗΝΕΣ σύμφωνα με την Αποκωδικοποίηση του Ελληνικού Αλφαβήτου «ΓΡΑΙΚΟΣ» εννοεί πλημμυροπαθείς, ταλαίπωροι, η συχνά ασχολημένοι με τις τακτικές υπερχειλίσεις  του Αχελώου αλά και τους καταποντισμούς εδαφών.