Γνωρίζατε ότι στην Ιλιάδα υπάρχει μια από τις πιο συγκινητικές σκηνές
ολόκληρης της λογοτεχνίας;
Ναι, και αυτές τις μέρες το χρειαζόμαστε!
Λοιπόν, ο Έκτορας μόλις έχει πεθάνει.
Τότε ο Πρίαμος μεταμφιέζεται σε ζητιάνο και προχωρά μέσα στη νύχτα για να φτάσει στη σκηνή του Αχιλλέα.
Και τι συμβαίνει;
Γονατίζει μπροστά στον δολοφόνο του γιου του!
Αυτή είναι μία από τις πιο έντονες στιγμές ολόκληρης της Ιλιάδας:
- Ο Πρίαμος, ένας άντρας
που είναι βασιλιάς στη Γη του, γονατίζει και φιλά αυτά τα «τρομερά χέρια».
Φιλά το χέρι αυτού που σκότωσε τον γιο του!
Και αυτή η χειρονομία είναι πιο ισχυρή από χίλιες λέξεις, σε αυτή τη χειρονομία υπάρχει το Παν..:
Όπως ταπεινοφροσύνη, θάρρος, ανιδιοτελής αγάπη. Και εκείνη τη στιγμή ο πόλεμος δεν είναι πλέον ένδοξος, δεν είναι πλέον ηρωικός, υπάρχει μόνο ο πόνος αυτού του πατέρα που ζητά να του επιστραφεί το σώμα του γιου του.
Και μετά ο Πρίαμος κάνει κάτι εξίσου συγκλονιστικό: Μιλάει, αποκαλύπτοντας την καρδιά του. «Σπλαχνίσου με», λέει στον Αχιλλέα, «υπέφερα αυτό που κανένας άλλος θνητός δεν έχει υποφέρει: Να φέρω στο στόμα μου το χέρι του δολοφόνου του γιου μου».
Και τι συμβαίνει;
Ο Αχιλλέας, ο ανίκητος,
ο ακλόνητος, απομακρύνει τον Πρίαμο από τα γόνατά του και τον αγκαλιάζει.
Και οι δύο κλαίνε μαζί.
Έτσι τελειώνει η Ιλιάδα,
με αυτό το Σκηνικό.!
Τι Σας λέει ο Όμηρος;
- Ότι η αληθινή «δύναμη» δεν βρίσκεται στους μυς, στον πλούτο ή στην εξουσία ενός ανθρώπου.
Ο Πρίαμος έχει και τα δύο
κι όμως γονατίζει,
ο Αχιλλέας δεν φοβάται κανέναν κι όμως κλαίει..!
Η αληθινή δύναμη δεν βρίσκεται σε αυτό για το οποίο μάχεσαι, αλλά για αυτό για το οποίο γονατίζεις.
Βρίσκεται στη λέξη που ενώνει τις καρδιές ή τις απομακρύνει, και βρίσκεται στην ταπεινοφροσύνη, γιατί το να αγαπάς και να είσαι ταπεινός είναι το ίδιο πράγμα.
Και πάνω απ' όλα Μας θυμίζει ότι στον πόλεμο δεν υπάρχουν νικητές ή ηττημένοι, αλλά μόνο ραγισμένες καρδιές...
- Γκουεντολίνα Μιντέι -