Επιστροφή

Ο ΚΑΤΑ ΦΑΝΤΑΣΙΑΝ ΘΕΟΣ

Ahura Mazdā, (Αβέστικα: «Σοφός Κύριος») επίσης αναφέρει τον Ormizd ή Ormazd, τον υπέρτατο θεό στην αρχαία ιρανική θρησκεία, ιδιαίτερα τον Ζωροαστρισμό, το θρησκευτικό σύστημα του Ιρανού προφήτη Ζαρατούστρα (περ. 6ος αιώνας π. Χ., ελληνικό όνομα Ζωροάστρης).

Ζωροάστρης, Οι Ζωροαστριστές πιστεύουν σε έναν Θεό, που ονομάζεται Ahura Mazda (που σημαίνει «Σοφός Κύριος»). Είναι συμπονετικός, δίκαιος και είναι ο δημιουργός του σύμπαντος. Ahura Mazda είναι: Παντογνώστης (ξέρει τα πάντα)

Ο Ahura Mazda, ο οποίος είναι τέλειος, μένει στον Παράδεισο, ενώ ο Angra Mainyu κατοικεί στα βάθη της Κόλασης. Όταν ένα άτομο πεθάνει θα πάει στον Παράδεισο ή την Κόλαση ανάλογα με τις πράξεις του κατά τη διάρκεια της ζωής του.

Είναι γενικά αποδεκτό ότι στις θρησκείες του Αβραάμ, οι έννοιες του Ουρανού και της Κόλασης, καθώς και του Διαβόλου, επηρεάστηκαν σε μεγάλο βαθμό από τη Ζωροαστριστή πίστη.

Κατά τους Έλληνες είναι ο άγνωστος θεός (αγνώστου προελεύσεως)

ΑΒΡΑΑΜ
Ο Αβραάμ και ο πατέρας του γλύπτης και κατασκευαστής αγαλμάτων λάτρες του (δωδεκάθεου και ιδικά του Δια), ήτανε Φιλισταίοι.
Ο Αβραάμ επιτυχημένος άρχοντας με πλούτο και φήμη  επηρεασμένος από τη Ζωροαστριστή ιδέα έθεσε σε εφαρμογή τη μονοθεϊστική θρησκεία εγκαταλείποντας τα ήθη έθιμα και θρησκεία των Φιλισταίων που θεωρούνται είδωλα

(αν και οι Έλληνες δεν ήταν ειδωλολάτρες αλά ιδέολάτρεις οι οποίοι λάτρευαν τα φυσικά φαινόμενα δηλαδή αυτός που δημιουργεί τη βροχή ο (Ζευς), τη μητέρα-γη (Δήμητρα) για τα αγαθά που προσφέρει στον άνθρωπο, και αυτόν που εξυπηρετεί τις ανθρώπινες ανάγκες ο (Ερμής), την (Εστία) που δένει την οικογένεια, τη παιδεία και μόρφωση την (Αθηνά), κτλ…),

(σκέφτηκε ποτέ ο σύγχρονος άνθρωπος να ευχαριστήσει αυτά τα φυσικά φαινόμενα; το σκέφτηκαν όμως οι αρχαίοι υμών πρόγονοι με σπονδές (προσφορές και αφιέρωσες) όπου τους κατηγορούμε για ειδωλολάτρες.

ΟΙ ΦΙΛΙΣΤΑΙΟΙ (ΠΑΛΕΣΤΙΝΙΟΙ) ΕΙΝΑΙ ΚΡΗΤΙΚΟΙ
ΟΙ ΦΙΛΙΣΤΑΙΟΙ (Φίλοι των Ιστίων)
Το ζήτημα της καταγωγής του σύγχρονου παλαιστινιακού έθνους έχει απασχολήσει κατά καιρούς πλήθος ερευνητών. Οι ίδιοι, αραβόφωνοι όντες και στην πλειοψηφία τους μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα με μεγάλο ποσοστό ορθόδοξων μετάξι τους, είθισται να θεωρούνται «αραβικός» λαός.
Ωστόσο σήμερα πλέον η συντριπτική πλειονότητα των ειδικών επιστημόνων συμφωνούν, ότι τουλάχιστον οι αρχαίοι Παλαιστίνιοι, οι Φιλισταίοι, ήταν κρητικής καταγωγής Πελασγοί, οι οποίοι σε πανάρχαια εποχή αποίκισαν της ακτές της Μέσης  Ανατολής.


Με την ίδρυση της νέας θρησκείας στη βίβλο αναφέρονται πολλά Ελληνικά ονόματα (Τίγρις και Ευφράτης, Αδάμ και Εύα, και στη δημιουργία του σύμπαντος ξεκινάει όπως τη θεογονία του Ησιόδου, επίσης στην αρχή αναφέρονται θυσίες όπως τω αρχαίων Ελλήνων που στη συνέχεια εγκατέλειψαν.

ΙΕΧΩΒΑ - JEHOVAH (απο την Ελληνική λέξι ΙΑΧΗ)
Η λέξη Ιεχωβά, γιαχβέ Jehovah προέρχονται από την ελληνική λέξη ΙΑΧΗ
Όπως αναφέρετε στο λεξικό του Liddell & Scott (Κωνσταντινίδη)
Ια=ja, Ιε=Jε, Ιο=jo =Ιάσων=Jason, Ιεχωβά=Jehovah = Ιαχή  Που εννοεί: προσταγή, διαταγή, επιβολή, κτλ.
ἰαχή, ἡ (ἰάχω), κραυγή, βοή, φωνή, θρήνος, σε Όμηρ.· επίσης, κραυγή χαράς,
ἰαχὰ ὑμεναίων, σε Πίνδ., Τραγ.
ἰάχημα, -ατος, τό (ἰᾰχέω), κραυγή, βοή, συριγμός, σφύριγμα ερπετού
(φιδιού), σε Ευρ.· ήχος οργάνου, σε Ανθ.
ἰάχω[ᾰ], Ιων. παρατ. ἰάχεσκον, παρακ. ἴαχα, Επικ. θηλ. μτχ. ἰαχυῑα· 1.
κραυγάζω, φωνάζω, βοώ, ξεφωνίζω, ως ένδειξη χαράς ή λύπης, όπως το
ἰαχέω, σε Όμηρ.· λέγεται για τον έναρθρο λόγο, σε Ευρ., Ανθ. 2. επίσης,
λέγεται για πράγματα, ηχώ, αντηχώ, παράγω ήχο, αντιλαλώ, σε Όμηρ.·

Ο ΕΛΛΗΝ ΘΕΟΣ

Ο Έλλην θεός βασίζετε σε δύο κατατάξεις:
α) σε Φυσικά φαινόμενα: (Δίας, Ποσειδών, Απόλλων, Ήφαιστος, Δήμητρα)
β) σε Ανθρώπινη συμπεριφορά: (Ήρα, Ερμής, Εστία, Αθηνά, Άρτεμης, Αφροδίτη, Άρης)
Φυσικά φαινόμενα:
Παρατηρούμε ότι στα φυσικά φαινόμενα η φυσικές δυνάμεις επηρέαζαν τους ανθρώπους δίνοντας τους   ευεργετήματα όπως ο Δίας τη βροχή, ο Ηφαιστος την τεχνολογία, η Δήμητρα τα αγαθά της γης, και τον Απόλλων να δίνει φως (άπλετο φως) στην έρευνα στην παρατηρητικότητα (οι Έλληνες ποτέ δεν λάτρεψαν τον Ήλιο)
Ανθρώπινη συμπεριφορά:
Στα Ανθρώπινα  ευεργετήματα παρατηρούμε την Αθηνά της σοφίας και των γραμμάτων, και τον Ερμή στις επικοινωνίες και μεταφορών, και την Εστία στην οικογένεια και ανατροφή των παιδιών, η Αφροδίτη τη γονιμότητα, αλά και τους υπόλοιπους θεούς...

ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΛΑΤΡΕΙΑ πνευματική ανάγκη

Θα ανατρέξουμε σε ιστορικά γεγονότα των αρχαίων χρόνων στην ρίζα του θέματος που βασίζετε στο πως προέκυψε ο άνθρωπος να στρέφετε στην προστασία κάποιου ισχυρού.
Όλα τα ζωντανά όντα από τη γέννησή τους αναζητούν προστασία, το παιδί από τη γέννησή του θεό έχει την μητέρα του  μεγαλώνοντας όμως αντιλαμβάνεται ότι η μητέρα του δεν μπορεί να του προσφέρει το ζητούμενο και έτσι στρέφετε αλλού.
Η Θρησκεία ασθένεια μεταδοτική η οποία ενφιτεύετε από νεαρή ηλικία πάντοτε με το φόβο το ότι θα επακολουθήσει αν δεν τηρηθεί σωστά, αυτό όμως μπορεί κάποιος να το αντιληφθεί ερευνώντας τις άλλες θρησκείες στο πόσο διαφέρουν μεταξύ τους για παράδειγμα ο (Βουδισμός τελείως διαφορετική αντίληψη απ τον Ζωροαστρισμό του Αβρααμ).

ΠΗΓΕΣ

Οι διαφορές και οι ομοιότητες μεταξύ Ιουδαϊσμού και Βουδισμού σε σχέση με την προέλευσή τους, την ίδρυσή τους, τις πεποιθήσεις, τις τελετουργίες και τους μεγάλους προφήτες
Ιουδαϊσμός:
Αυτή είναι η Αβρααμική θρησκεία. Αβραάμ με την έννοια ότι αναγνωρίζει τον Αβραάμ ως τον αρχηγό Πατριάρχη της πίστης τους. Το ιερό κείμενο του Ιουδαϊσμού (Η Παλαιά Διαθήκη της Βίβλου) υποστηρίζει ότι ο Ιουδαϊσμός ξεκίνησε μετά τη διαθήκη μεταξύ του Θεού και του Αβραάμ το 2000 περίπου π.Χ., η οποία έκανε τον Αβραάμ να προηγηθεί Πατριάρχης. Δύο άλλα πατριαρχεία αναγνωρίζονται επίσης σε αυτή τη θρησκεία είναι ο Ισαάκ και ο Ιακώβ. Οι διδασκαλίες τους ακολουθούν τους νόμους (Οι Δέκα Εντολές) που πιστεύουν ότι δόθηκαν στον Μωυσή από τον Θεό στο όρος Σινά (Γέν. 20-NKJV). Το ιερό βιβλίο του Ιουδαϊσμού (Η Παλαιά Διαθήκη-όπως το αναφέρουν οι Χριστιανοί) είναι γνωστό ως Tanakh από τους Εβραίους. Το βιβλίο χωρίζεται σε τρία μέρη. η Τορά, το Nevi'im και το Ketuvim όλα φτιάχνουν συνολικά 39 βιβλία. Αυτές οι τρεις διαιρέσεις είναι εκεί όπου οι Εβραίοι χαράζουν κατευθυντήριες γραμμές σύμφωνα με τις οποίες καλούνται να ζήσουν μέσα στην κοινωνία. Ο επικεφαλής μιας θρησκευτικής οργάνωσης του Ιουδαϊσμού ονομάζεται Ραβίνος. Μερικές από τις πεποιθήσεις αυτής της θρησκευτικής κουλτούρας για τον Θεό (το υπέρτατο ον τους) περιλαμβάνουν: Υπάρχει, είναι Ασώματος, Αιώνιος, Ένας και γνωρίζει τις ανάγκες του καθενός. Πιστεύουν επίσης στον ερχομό του Μεσσία, τη θεωρία της Ανάστασης, και ότι οι καλές πράξεις θα ανταμειφθούν ενώ οι κακοί θα τιμωρηθούν όταν τελικά η γη τελειώσει.

Βουδισμός:

Πιστεύουν οι Βουδιστές στον Θεό;

Οχι, δεν πιστεύουν. Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για αυτό. Ο Βούδας, όπως και οι σύγχρονοι κοινωνιολόγοι και ψυχολόγοι, πίστευαν ότι οι θρησκευτικές ιδέες και ιδιαίτερα η ιδέα του θεού έχουν την προέλευσή τους στον φόβο. Ο Βούδας λέει:
«Καταγμένοι από φόβο οι άνθρωποι πηγαίνουν στα ιερά βουνά,
ιερά άλση, ιερά δέντρα και ιερά».

Ο πρωτόγονος άνθρωπος βρέθηκε σε έναν επικίνδυνο και εχθρικό κόσμο, ο φόβος των άγριων ζώων, του να μην μπορεί να βρει αρκετό φαγητό, του τραυματισμού ή της ασθένειας και των φυσικών φαινομένων όπως οι βροντές, οι κεραυνοί και τα ηφαίστεια ήταν συνεχώς μαζί του.

Μη βρίσκοντας ασφάλεια, δημιούργησε την ιδέα των θεών για να του δώσει παρηγοριά στις καλές στιγμές, κουράγιο σε στιγμές κινδύνου και παρηγοριά όταν τα πράγματα πήγαιναν στραβά. Μέχρι σήμερα, θα παρατηρήσετε ότι οι άνθρωποι γίνονται πιο θρησκευόμενοι σε περιόδους κρίσεων, θα τους ακούσετε να λένε ότι η πίστη σε θεό ή θεούς τους δίνει τη δύναμη που χρειάζονται για να αντιμετωπίσουν τη ζωή. Θα τους ακούσετε να εξηγούν ότι πιστεύουν σε έναν συγκεκριμένο θεό επειδή προσευχήθηκαν σε ώρα ανάγκης και η προσευχή τους εισακούστηκε.

Όλα αυτά φαίνεται να υποστηρίζουν τη διδασκαλία του Βούδα ότι η θεϊκή ιδέα είναι μια απάντηση στον φόβο και την απογοήτευση. Ο Βούδας μας δίδαξε να προσπαθούμε να κατανοήσουμε τους φόβους μας, να μειώσουμε τις επιθυμίες μας και να αποδεχόμαστε ήρεμα και θαρραλέα τα πράγματα που δεν μπορούμε να αλλάξουμε. Αντικατέστησε τον φόβο, όχι με την παράλογη πίστη αλλά με την ορθολογική κατανόηση.

Ο δεύτερος λόγος που ο Βούδας δεν πίστευε σε θεό είναι επειδή δεν φαίνεται να υπάρχουν στοιχεία που να υποστηρίζουν αυτήν την ιδέα. Υπάρχουν πολυάριθμες θρησκείες, όλες που υποστηρίζουν ότι μόνο αυτές έχουν τα λόγια του θεού φυλαγμένα στο ιερό τους βιβλίο, ότι μόνο αυτές κατανοούν τη φύση του θεού, ότι ο θεός τους υπάρχει και ότι οι θεοί άλλων θρησκειών όχι.

Άλλοι ισχυρίζονται ότι ο θεός είναι αρσενικό, άλλοι ότι είναι θηλυκό και άλλοι ότι είναι ουδέτερος. Είναι όλοι ικανοποιημένοι που υπάρχουν άφθονα στοιχεία για να αποδείξουν την ύπαρξη του θεού τους, αλλά γελούν με δυσπιστία με τα στοιχεία που χρησιμοποιούν άλλες θρησκείες για να αποδείξουν την ύπαρξη άλλου θεού.

Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι με τόσες πολλές διαφορετικές θρησκείες που ξοδεύουν τόσους πολλούς αιώνες προσπαθώντας να αποδείξουν την ύπαρξη των θεών τους, δεν έχει βρεθεί ακόμα κανένα πραγματικό, συγκεκριμένο, ουσιαστικό ή αδιαμφισβήτητο στοιχείο. Οι Βουδιστές αναστέλλουν την κρίση μέχρι να υπάρξουν τέτοια στοιχεία.

Ο τρίτος λόγος που ο Βούδας δεν πίστευε σε θεό είναι ότι η πίστη δεν είναι απαραίτητη. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι η πίστη σε έναν θεό είναι απαραίτητη για να εξηγηθεί η προέλευση στο σύμπαν. Αλλά αυτό δεν είναι έτσι. Η επιστήμη έχει πολύ πειστικά εξηγήσει πώς δημιουργήθηκε το σύμπαν χωρίς να χρειάζεται να εισαγάγει τη θεϊκή ιδέα. Μερικοί ισχυρίζονται ότι η πίστη στον Θεό είναι απαραίτητη για να έχουμε μια ευτυχισμένη, ουσιαστική ζωή.

Και πάλι μπορούμε να δούμε ότι αυτό δεν είναι έτσι. Υπάρχουν εκατομμύρια άθεοι και ελεύθεροι σκεπτόμενοι, για να μην αναφέρουμε πολλούς Βουδιστές, που ζουν χρήσιμη, χαρούμενη και ουσιαστική ζωή χωρίς να πιστεύουν σε θεό. Μερικοί ισχυρίζονται ότι η πίστη στη δύναμη του Θεού είναι απαραίτητη επειδή οι άνθρωποι, όντας αδύναμοι, δεν έχουν τη δύναμη να βοηθήσουν τον εαυτό τους. Για άλλη μια φορά, τα στοιχεία δείχνουν το αντίθετο.

Συχνά ακούει κανείς για ανθρώπους που έχουν ξεπεράσει μεγάλες αναπηρίες και μειονεκτήματα, τεράστιες πιθανότητες και δυσκολίες, μέσω των δικών τους εσωτερικών πόρων, μέσω των δικών τους προσπαθειών και χωρίς πίστη σε θεό. Μερικοί ισχυρίζονται ότι ο θεός είναι απαραίτητος για να δώσει στον άνθρωπο τη σωτηρία. Αλλά αυτό το επιχείρημα ισχύει μόνο εάν αποδεχτείτε τη θεολογική έννοια της σωτηρίας και οι Βουδιστές δεν αποδέχονται μια τέτοια έννοια. Με βάση τη δική του εμπειρία, ο Βούδας είδε ότι κάθε ανθρώπινο ον είχε την ικανότητα να εξαγνίσει το μυαλό, να αναπτύξει άπειρη αγάπη και συμπόνια και τέλεια κατανόηση. Μετατόπισε την προσοχή από τους ουρανούς στην καρδιά και μας ενθάρρυνε να βρούμε λύσεις στα προβλήματά μας μέσω της κατανόησης του εαυτού μας.

Ο Βουδισμός ιδρύθηκε για πρώτη φορά στη Βόρεια Ινδία από τον Λόρδο Βούδα (Siddhartha Gautama) τον 6ο αιώνα π.Χ. Μέχρι στιγμής, είναι η τέταρτη μεγαλύτερη θρησκευτική ομάδα στον κόσμο με πληθυσμό 365 εκατομμυρίων οπαδών (6% του παγκόσμιου πληθυσμού). Αναφέρονται στον πνευματικό τους ηγέτη ως Βούδα και προσεύχονται σε μια Συναγωγή. Οι Βουδιστές βασίζουν τις διδασκαλίες τους στις «Αρχές του Σιντάρτα Γκαουτάμα» που ήταν ο επικεφαλής τους Βούδας και ο ιδρυτής του Βουδισμού. Πιστεύεται ότι μέσω της αφυπνισμένης γνώσης του Γκαουτάμα, κατάφερε να διδάξει στους Βουδιστές το αληθινό νόημα της φύσης και πώς να ζουν σε αρμονία μεταξύ τους με καλή διαγωγή και ηθικές συμπεριφορές… με αυτόν τον τρόπο, οι Βουδιστές τον θεώρησαν ως σωτήρα που τους απελευθέρωσε από αβεβαιότητα και βάσανα. Ο Βουδισμός είναι πιο διαδεδομένος μεταξύ των ασιατικών χωρών όπου πρωτοξεκίνησε, αλλά τελευταία, ο πολιτισμός έχει εξαπλωθεί και βρίσκεται σε όλο τον κόσμο (McFarlane, 2001).

Τα ευρήματα στο (McFarlane 2001.) αναφέρουν ότι υπήρξε μια εποχή που ο Gautama συνάντησε ένα σάπιο πτώμα, έναν νεκρό άνδρα, έναν ασκητή και έναν πολύ ηλικιωμένο άνδρα. Τότε συνειδητοποίησε πώς η κοινωνία ήταν γεμάτη κακίες και κακοτυχίες και αποφάσισε να κάνει αυτά τα τέσσερα σενάρια τις Αρχές του Βουδισμού γνωστές ως «Τέσσερα αξιοθέατα». Αυτά τα «τέσσερα αξιοθέατα» ήταν που τον οδήγησαν να εγκαταλείψει τη βασιλική ζωή που απολάμβανε για 29 χρόνια στο παλάτι και, αντ' αυτού, αναζήτησε μια πνευματική αναζήτηση που τον οδήγησε να γίνει ο πνευματικός ηγέτης των Βουδιστών.
Για τους Βουδιστές, η αφοσίωση στις πεποιθήσεις τους είναι αναπόσπαστο και ζωτικό μέρος της λατρείας τους. Αυτό το κάνουν είτε υποκλίνοντας, δίνοντας προσφορές, ψάλλοντας θρησκευτικά κείμενα και πηγαίνοντας για προσκύνημα. Αυτό το σύνολο θρησκευτικών ομάδων έχει επίσης καθοδηγητική ηθική που περιλαμβάνει την προσκόλληση στην αγνότητα, την προσβολή της ελευθερίας του λόγου και την αγνότητα στη σκέψη. Αυτές οι πράξεις πιστεύεται ότι μπορούν να προωθήσουν την ειρήνη και τη σταθερότητα στην κοινότητά τους. Οι Βουδιστές έχουν σχεδιάσει οκτώ βασικούς κανόνες που εκπαιδεύουν τους πιστούς τους από το να επιδοθούν. Συνιστάται στους βουδιστές πιστούς να αποφεύγουν κάθε πράξη βίας, κλοπής, ανηθικότητας, ψέματος, χορού, πολυτέλειας, φαγητό σε λάθος ώρα και ναρκωτικών

Ομοιότητες:
Παρά τη διαφορά, αυτές οι δύο θρησκευτικές ομάδες μοιράζονται ορισμένες έννοιες πεποιθήσεων. για παράδειγμα, η πεποίθηση ότι δεν υπάρχει ανάγκη για έναν αναμάρτητο Σωτήρα να βγάλει τον άνθρωπο από την αμαρτία… Ο Ιησούς δεν έχει θεία αναγνώριση τόσο στον Βουδισμό όσο και στον Ιουδαϊσμό, μοιράζονται επίσης τον τρόπο με τον οποίο βλέπουν την ηθική της αμοιβαιότητας, δηλαδή τους κανόνες και τους κανονισμούς ότι, διέπουν την ανθρώπινη συμπεριφορά μεταξύ τους και στον Βουδισμό και στον Ιουδαϊσμό είναι τα ίδια, η πίστη στην ύπαρξη μιας άλλης ζωής μετά το θάνατο και τέλος είναι η κοινή πίστη στη δύναμη της προσευχής.

Διαφορές:
Ενώ ο Ιουδαϊσμός πιστεύει στην προσευχή και τη νηστεία για να ενισχύσουν την πίστη τους στον Θεό, οι Βουδιστές από την πλευρά τους πιστεύουν ότι τέτοιες πρακτικές σωματικής παρενόχλησης όπως η νηστεία, το κράτημα της αναπνοής, δεν έχουν κανένα πνευματικό όφελος. Αντίθετα, ασπάζονται τον διαλογισμό, τον οποίο αποκαλούν «Η Μέση Οδός» - μια συμβιβαστική θέση μεταξύ των δύο άκρων της αυτο-κίνητρου και της αυταρέσκειας. Σε αντίθεση με τον Ιουδαϊσμό που έχει την Παλαιά Διαθήκη της Βίβλου ως θρησκευτικό τους κείμενο, οι Βουδιστές δεν έχουν συγκεκριμένο κεντρικό κείμενο στο οποίο κάνουν αναφορά της θρησκείας τους. Οι περισσότερες από τις διδασκαλίες τους βασίζονται σε μια πιο σχολαστική προσέγγιση και όχι πνευματική… αλλά υπάρχει συναίνεση για τον συγχρονισμό του μηνύματος σε όλα τα βουδιστικά διαθέσιμα κείμενα, έτσι ώστε από αυτά να μπορεί να σχηματιστεί ένα ενιαίο κείμενο για να ενοποιήσει τη θρησκεία (Pascal 2001) .

Μια άλλη αξιοσημείωτη διαφορά μεταξύ των Βουδιστών και των Εβραίων χαρακτηρίζεται από την πίστη στη μετενσάρκωση, μια έννοια που οι Εβραίοι διαψεύδουν πλήρως. Οι Βουδιστές πιστεύουν ότι μόλις πεθάνει ένα άτομο ξαναγεννιέται αρκετούς κύκλους. όπου μπορεί να επανεμφανιστεί σε οντότητες διαφορετικές από τον προηγούμενο εαυτό, επομένως δεν υπάρχει μόνιμη εξαφάνιση. Σε αυτό το πλαίσιο, ο Ιουδαϊσμός υποστηρίζει ότι οι αληθινοί πιστοί που είναι δίκαιοι θα αναστηθούν και θα ζήσουν μια αιώνια ζωή όταν έρθει ο Μεσσίας, ενώ το κακό θα καεί στην κόλαση. Μερικές άλλες αποκλίνουσες απόψεις των δύο θρησκευτικών ομάδων είναι οι εξής: Για τους Βουδιστές, δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως ο Κήπος της Εδέμ, ο Κατακλυσμός κατά την εποχή του Νώε και το τέλος του κόσμου… σε αντίθεση με τον Ιουδαϊσμό. Επιπλέον, αποκαλύπτεται ότι οι βουδιστικές διδασκαλίες είναι Μη Θεϊστές σε αντίθεση με τις διδασκαλίες όλων των άλλων θρησκευτικών πρακτικών, συμπεριλαμβανομένου του Ιουδαϊσμού που διδάσκει την πίστη σε έναν Υπέρτατο Θεό. Έχουν τεθεί ερωτήματα σχετικά με το εάν ο Βουδισμός είναι πραγματικά μια θρησκεία ή απλώς μια ομάδα ατόμων που αναζητούν φώτιση. Αυτές οι διδασκαλίες του Βούδα επίσης δεν βασίζονται στα δόγματα όπως στον Ιουδαϊσμό, αλλά επικεντρώνονται σε πράξεις και πρακτική… διδάσκουν μόνο ό,τι θεωρείται εκτελεστό από τον άνθρωπο, ενώ ο Ιουδαϊσμός τονίζει την πίστη και την κυριαρχία των Δέκα Εντολών.

Συμπέρασμα:
Αυτή η εργασία έχει καταδείξει οριστικά ότι ανεξάρτητα από τη θρησκευτική κλίση ενός ατόμου, όλοι οι άνθρωποι είναι ίδιοι και αναζητούν ένα κοινό πράγμα στη θρησκεία. Αυτό σημαίνει να προσπαθήσουμε να βρούμε ένα σημείο ισορροπίας μεταξύ του ορισμού των θεμάτων από τη φύση και των πολλών ανούσιων γενικοτήτων στη ζωή. Όλες οι θρησκευτικές ομάδες, ιδιαίτερα αυτές που μόλις συζητήθηκαν παραπάνω, είναι προσανατολισμένες να παρακολουθούν τη συμπεριφορά, τις αξίες και τα ήθη των μελών τους μέσω ενός συνόλου θρησκευτικών νόμων/δογμάτων. Από τις αποκαλύψεις αυτής της ερευνητικής εργασίας, μπορεί επίσης να προκύψει ότι ο μόνος λόγος που ώθησε τους ανθρώπους να ξεκινήσουν τις θρησκείες ήταν η πεποίθηση ότι υπάρχει κάποια ζωή μετά το θάνατο ώστε να δικαιολογείται το όφελος των καλών πράξεων.

Στρατής Χατζηβλάστης


ΟΙ ΘΕΟΙ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Πηγή:ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ "ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ"

Αν λογαριάσουμε την ισχυρή θέση ότι τους θεούς και τις θρησκείες τις γέννησε πρωτογενώς ο φόβος του ανθρώπου απέναντι στη ζωή, και στο δεύτερο προχωρημένο επίπεδο του πράγματος ο φόβος του ανθρώπου απέναντι στο θάνατο του, τότε θα βρούμε ότι με τη θρησκεία των Ελλήνων συνέβηκε μια εξαίρεση, που αλλιώτικα συνιστά και μια τροπή μοναδική.

Τη θρησκεία των ελλήνων, δηλαδή, δεν την εγέννησε ο φόβος, αλλά την εγέννησε ο καημός, να ξεπεράσουν οι έλληνες τον πόνο που προκάλεσε η ορθολογική τους θέωρηση για τη φύση και για τη ζωή...

Με άλλα λόγια, η θρησκεία των ελλήνων δημιουργήθηκε από την τίμια και την Αντρίκεια στάση τους να υπερβούν τον πεσσιμισμό και τη μελαγχολία τους.
Ανάμεσα όμως στο φόβο απέναντι στη ζωή και στο θάνατο, και στην ανάγκη να συνθηκολογήσουν οι έλληνες με τον πόνο που τους γέννησε η γνώση τους ότι ο κόσμος είναι βαρύς, υπάρχει η ελάχιστη διαφορά που δίνει το μέγιστο αποτέλεσμα.
Η θρησκεία των ελλήνων, δηλαδή, είναι όχι γέννημα της υπόθεσης και της φαντασίας, όπως όλες οι άλλες θρησκείες, αλλά είναι η αισθητική αναπαράσταση των φαινομένων της φύσης.

Έτσι, οι θεοί των ελλήνων δεν είναι αόρατες καν μυστικές παρουσίες. 
Δεν είναι φαντάσματα του νου, και συμπηγμοί  του αγέρα, λόγοι υποθετικοί και επίνοιες είναι όντα του ξυπνητού ύπνου.
Αντίθετα, οι θεοί  των ελλήνων είναι εικονισμοί των φυσικών φαινομένων καμωμένοι με ευφυία και ραδινή δεξιοσύνη.
Τους έπλασαν τα φτερουγητά μιας έλλογης φαντασίας, τα ολόκληρα, τα απλά, ατρεμή, και τα ευδαίμονα.

Και προπαντός αυτό:
οι θεοί των Ελλήνων βεβαιώνουνται αισθητηριακά, αγγίζουνται με τα χέρια, τους αντικρύζουν τα μάτια, υπάρχουν υποστατοί και ένυλοι.
Ο Απόλλων ξαφνικά, είναι ο ήλιος και η μουσική κανονικότητα της φύσης.
Η Άρτεμη είναι η σελήνη.

Και τα δύο αδέρφια συμβολίζουν το φως της μέρας και της νύχτας και γεννήθηκαν στη Δήλο, λέξη που και η ίδια σημαίνει τη διαύγεια και το φως.

Ο Ποσειδώνας είναι η θάλασσα.
Ο Ήφαιστος είναι η φωτιά και τα μέταλλα.
Η Αθηνά είναι η ευφυΐα του ανθρώπου, γι’ αυτό είναι και η πολιούχος του πολυμήχανου Οδυσσέα.
Ο Αίολος είναι οι δέκα έξι αέρηδες στις θάλασσες.
Η Δήμητρα είναι η χαρά των καρπών, το στάρι οι μηλιές το ραβέντι και τα αμπέλια, καθώς  λέει ο  στίχος του Αρτσιβάλδ Μακλής.
Και ο Δίας είναι ο κεραυνός και η βροχή, που πέφτει σπέρμα γενναίο και γονιμοποιεί τη διψασμένη γης.
Γι’ αυτό οι Έλληνες, κοντά σε άλλα, τον πλάσανε εραστή των  πιο ωραίων θνητών γυναικών.
Της Λήδας,
της Ευρώπης,
της Ιούς,
της Λητούς,
της Αλκμήνης,
της Σεμέλης,
της Ολυμπιάδας...

 Έτσι πάει η ιστορία και με τους τριάντα χιλιάδες θεούς των ελ­λήνων.

Ο καθένας είναι κι από ένα υπαρκτό,  λειτουργικό, ακατάλυ­το, στο ωφέλιμο και στο βλαβερό αληθινό και υπέροχο φυσικό φαινόμενο.
Με άλλες λέξεις, η θρησκεία των Ελλήνων είναι μία αισθητική εμπραγμάτωση των στοιχείων της φύσης, και κατά τούτο είναι μια πα­ραλλαγή της τέχνης των Ελλήνων.
Τη γεωμετρική απόδειξη αυτής της πρότασης τη δίνει το γεγονός ότι τη θρησκεία των ελλήνων την περιέχει η τέχνη τους."

Πηγή:ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ
"ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ"

Επιστροφή