|
 Το Αγαλμα της Ελευθερίας,
του οποίου η επίσημη ονομασία
είναι
«Η Ελευθερία φωτίζοντας
τον κόσμο» (αγγλιστί «Liberty
enlightening the World», γαλλιστί «la Liberte eclairant le
monde»), είναι ένα κολοσσιαίο
άγαλμα πάνω στην ομώνυμη νησίδα και μέσα στο άνω τμήμα
του Κόλπου της Νέας Υόρκης. Το άγαλμα αυτό στήθηκε σε ανάμνηση της φιλίας των λαών
των ΗΠΑ και της Γαλλίας.
Το συνολικό του ύψος είναι 93
μέτρα (302 πόδια) μαζί με το βάθρο, και κατά την εκδοχή της εγκυκλοπαίδειας Μπριτάνινικα
παρουσιάζει μια γυναίκα να κηρύττει την ελευθερία.
Η γυναίκα αυτή
κρατάει ένα πυρσό στο υψωμένο δεξί της χέρι και μια ενεπίγραφη πλάκα στο αριστερό
όπου αναγράφεται η ημερομηνία 4 Ιουλίου 1776. Ενας ανελκυστήρας ανεβάζει έως το ύψος
του εξώστη και μια ελικοειδής
σκάλα οδηγεί σε μια εξέδρα παρατηρήσεως πάνω στο στέμμα
που φοράει η Ελευθερία.
Ο πυρσός που κρατάει βρίσκεται σε 93
μέτρα ύψος πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Στη βάση του
αγάλματος βρίσκεται το Αμερικανικό Μουσείο της Μεταναστεύσεως (American Museum
of Immigration).
Την πρόταση για την κατασκευή του αγάλματος διατύπωσε ένας Γάλλος
ιστορικός, ο Εντουάρ ντε Λαμπουλάϊγ, μετά τον Αμερικανικό Εμφύλιο πόλεμο. Συγκεντρώθηκε ένας ικανός
αριθμός χρημάτων με εισφορές
του γαλλικού λαού και το έργο
άρχισε στη Γαλλία το 1875, υπό
τη διεύθυνση του γλύπτη Φρεντερίκ - Ωγκύστ Μπαρτολντί.
Το άγαλμα
κατασκευάστηκε από φύλλα χαλκού, που σφυρηλατήθηκαν με το χέρι για να πάρουν
το επιθυμητό σχήμα και συναρμολογήθηκαν πάνω σε ένα σκελετό
από τέσσερα γιγάντια χαλύβδινα
υποστηρίγματα, τον οποίο είχε σχεδιάσει ο διάσημος από την κατασκευή του Πύργου του Αιφελ,
Αλεξάντρ - Γκυστάφ Αιφελ.
Το 1885 το περατωμένο άγαλμα, που είχε ύψος 46 μέτρα περίπου (151 πόδια και 1 ίντσα) και
ζύγιζε 225 τόνους, αποσυναρμολογήθηκε και φορτώθηκε για
να μεταφερθεί στην Πόλη της Νέας Υόρκης. Το βάθρο, που κατασκευάστηκε μέσα από τα τείχη του φρουρίου Γουντ
στη νησίδα Μπέντλο, περατώθηκε αργότερα.
Το άγαλμα στήθηκε στο βάθρο
του και στις 28 Οκτωβρίου 1886
αφιερώθηκε στον πρόεδρο Κλήβελαντ.
Τη διαχείριση και φροντίδα
του αγάλματος είχε στην αρχή η
Επιτροπή Φάρων, επειδή ο φωτεινός πυρσός θεωρήθηκε ως είδος φάρου για ους ναυτιλλομένους. Επειδή όμως το φρούριο
Γουντ εξακολουθούσε να χρησιμοποιείται από το αμερικανικό
στρατό, το άγαλμα μεταφέρθηκε το 1901 στο υπουργείο των
Στρατιωτικών.
Το 1924 ανακηρύχθηκε εθνικό
μνημείο. Το 1937 το φρούριο
Γουντ αποστρατιωτικοποιήθηκε
και το υπόλοιπο νησί ενσωματώθηκε στο μνημείο ως περιβάλλων χώρος. Το 1956 το νησί
Μπέντλο μετονομάσθηκε σε
«Νησί της Ελευθερίας» (Liberty
Island) και το 1965 προστέθηκε
στο συγκρότημα η γειτονική νησίδα Ελις, άλλοτε σταθμός μεταναστών. Η συνολική έκταση
του χώρου του μνημείου έφθασε
έτσι τα 23.63 εκτάρια.
Είπαμε ανωτέρω ότι κατά την
εκδοχή της εγκυκλοπαίδειας
«Μπριτάννικα» το άγαλμα παρουσιάζει μια γυναίκα να κηρύττει την ελευθερία, υπονοώντας
ότι η γυναίκα αυτή είναι προσωποποιημένη η Ελευθερία.
Αποκρύπτουν όμως συστηματικά ότι και σε αυτό το σημείο η
αθάνατος Ελλάς έχει δώσει για
μια ακόμη φορά τα φώτα της.
Πράγματι αυτός που σχεδίασε
το άγαλμα της ελευθερίας κάπου αλλού είχε δει τη μορφή αυτή. Κι η μορφή αυτή είναι η μορφή του Φωτοφόρου Απόλλωνος Ηλίου.
Η μορφή του φωτοφόρου Απόλλωνος βρίσκεται σήμερα στο
Μουσείο της Κορίνθου, περνά όμως απαρατήρητη για τον επισκέπτη που δεν είναι υποψιασμένος. Βρίσκεται σε μια τρίπτυχη πλάκα μαζί με άλλες δύο παραστάσεις. Η μια,στο αριστερό
τμήμα, απεικονίζει ένα Αγγελο,
μορφή όμοια και και ίδια με αυτήν της Χριστιανικής πίστεως,
και είναι κατά τους αρχαιολόγους η μορφή της θεάς Εκάτης.
Στο δεξιό τμήμα απεικονίζεται
ρόδακας. Και στη μέση ως του
θαύματος!!! Η μορφή του φωτοφόρου Απόλλωνος ίδια με αυτήν
του αγάλματος της Ελευθερίας!
Η πνευματική ιδιοκτησία είναι
πασιφανές σε ποιον ανήκει.
Λέγεται από ανθρώπους της
Κορίνθου που γνωρίζουν ότι ο
διευθυντής της Αμερικανικής
Αρχαιολογικής αποστολής, σώφρων και έντιμος άνθρωπος, έχει δηλώσει ότι οι Αμερικανοί
πρέπει να έρχονται να προσκυνούν στο χώρο του Μουσείου όπου η μορφή του φωτοφόρου
Απόλλωνος, διότι είναι η πηγή του
εθνικού τους συμβόλου.
Αν όντως είναι έτσι εύγε στον
άριστο άνδρα. Πάντως αποφάσισα να αποκαλύψω στους συνέλληνες το θέμα και κυρίως στους
ομογενείς μας των ΗΠΑ, για να
ενημερώσουν τους Αμερικανούς ότι το εθνικό τους σύμβολο, το οφείλουν στην Ελλάδα
και στους Ελληνες. Δε θα είναι
εξ άλλου οι μόνοι.
Ολα σχεδόν τα σύμβολα είναι
Ελληνικά.
Οι τούρκοι πήραν την
ημισέληνο από το νόμισμα των
Βυζαντινών που απεικόνιζε τη
νίκη τους επί του Φιλίππου σε
μια νύχτα που το χάσικο φεγγάρι με το αστέρι ενεφανίσθησαν
με τη ίδια ακριβώς απεικόνιση
στον ουρανό.
Ο Αδόλφος Χίτλερ οικειοποιήθηκε την περίφημη «τετραγάμμα» την κοσμούσα το ιμάτιο της
Αθηνάς του Παρθενώνος, ένα από τα κατ’ εξοχήν ωραιότερα
σύμβολα των Ελλήνων και του
έδωσε μιαρή χροιά ονομάζοντάς το «σβάστικα» και κάνοντας το σύμβολο του ναζισμού.
Οι σκοπιανοί οικειοποιήθηκαν το
αστέρι της Βεργίνας, οι δε υπόλοιποι βόρειοι γείτονες μας το
Δικέφαλο Αετό του Βυζαντίου.
Στις ημέρες μας όμως οι Ελληνες δεν γνωρίζουν και δε θυμούνται. Η παγκοσμιοποίηση
έχει παίξει καλά το παιχνίδι της.
Αλλοτε αποκρύπτει, άλλοτε παραποιεί, άλλοτε διαστρεβλώνει
τα γεγονότα. Είναι αυτό που έχει γράψει ο μεγάλος Θουκυδίδης στο Γ, 82,4: «Και την ειωθυίαν αξίωσιν των ονομάτων ες τα
έργα αντήλλαξαν τη δικαιώσει»,
που αποδίδεται «για να δικαιολογούν τις πράξεις τους άλλαζαν ακόμη και τη σημασία των
λέξεων».
Ετσι δε γίνεται σήμερα;
Απλό
παράδειγμα, και δεν είναι το μόνο, αποτελεί ο γλυπτός διάκοσμος του Παρθενώνος, έργο
του Φειδεία. Εχουμε φθάσει σήμερα σε τέτοιο σημείο διαστρεβλώσεως που τα γλυπτά του
Παρθενώνα είναι γνωστά παγκοσμίως με τον όρο Eλγίνεια
μάρμαρα. Καταλαβαίνετε τι λέω; Τα περίφημα γλυπτά του Παρθενώνος, τα γλυπτά του Φειδία δεν
είναι γνωστά με το όνομα του
δημιουργού αλλά με το όνομα
του κλέφτη.
Αιδώς! Αλλά για αυτό το θέμα προτίθεμαι να επανέλθω με εκτενές άρθρο και
πολλά στοιχεία.
Προς το παρόν να γνωρίζουν
οι συνέλληνες και ιδιαιτέρως οι
συμπατριώτες μας των ΗΠΑ και
να το μεταφέρουν στους αμερικανούς, ότι το εθνικό τους σύμβολο, το άγαλμα της Ελευθερίας, έλκει την καταγωγή της
μορφής του από την Ελλάδα και
ιδιαιτέρως από τη μορφή του
φωτοφόρου Απόλλωνος. Τούτο
δε μπορούν να το αποδείξουν
αλλά και να το θαυμάσουν στο
Μουσείο της Κορίνθου, το οποίο
τους καλούμενα επισκεφθούν
το συντομότερο.
|