Η πορνεία στην παλιά Αθήνα
Ποιες ήταν οι “παστρικές” και ποιες οι περίφημες “παξιμαδοκλέφτρες” ;
Ακόμα και στην ακραία συντηρητική Αθήνα της περιόδου του Όθωνα και του ρομαντισμού, υπήρχαν κάποιες ελάχιστες “ιέρειες” της Πάνδημης Αφροδίτης, πρόθυμες να προσφέρουν τα κάλλη τους στους ανύπαντρους Αθηναίους και όχι μόνο.
Επειδή λόγω επαγγελματικών αναγκών πλενόντουσαν πιο συχνά από τον υπόλοιπο πληθυσμό – ο οποίος πλενόταν μια φορά κάθε δεκαπέντε μέρες- τις φώναζαν περιπαικτικά “οι παστρικές”. Από την περίοδο της Belle Epoque και μετά, θα αποκαλούνται πιο συχνά οι “Παξιμάδες”!
Γιατί παξιμάδες;
Οι εποχούμενες πόρνες που γύριζαν στους δρόμους συνήθιζαν, για να προκαλέσουν και να αστειευτούν με τον αντρικό πληθυσμό των καφενείων, να περνούν ανάμεσα στα τραπεζάκια και να κλέβουν τα παξιμαδάκια που συνόδευαν τον καφέ.Οι Αθηναίοι, που διασκέδαζαν αφάνταστα με τα παρατσούκλια, δεν άργησαν να τις βαφτίσουν παξιμαδοκλέφτρες, το οποίο αργότερα έγινε “Παξιμάδες”.
Είναι ευνόητο ότι ήταν αδύνατο μια “παστρικιά” να κατοικεί σε κεντρική συνοικία της Παλιάς Αθήνας. Ακόμη και να πέρναγε από κει, οι τίμιες γειτόνισσες σταυροκοπιόντουσαν για να φύγει μακριά ο διάβολος. Άλλες τις φτύνανε και οπωσδήποτε τις μουντζώνανε.
Οι πιο ευγενικές περιορίζονταν στο να κλείνουν πόρτες και παράθυρα μέχρι να φύγει το μίασμα και φυσικά να μην πάρουν χαμπάρι τα παιδιά και κυρίως η κόρη, που ήταν κλεισμένη σχεδόν μονίμως μέσα....
(Πηγή: μηχανή του χρόνου)
Και στην Αρχαιότητα
Δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι η πορνεία είναι το αρχαιότερο επάγγελμα του κόσμου αν και οι Σουμέριοι στη Μεσοποταμία είχαν πορνεία από το 4.000 π.Χ.
Αυτή είναι μια ωραία φράση για ένα επάγγελμα/λειτούργημα που υπάρχει από αρχαιοτάτων χρόνων. Ένα από τα ονόματα που είχαν οι οίκοι ανοχής στην Αρχαία Ελλάδα ήταν οικίσκοι ή χαμαιτυπεία.
Το χαμαιτυπείο ετυμολογείται από το «χαμαί» (χάμω, κάτω) και «τύπος» ή «τύπωση».
Δηλαδή αυτό που τυπώνεται χάμω. Στην αρχαία Κόρινθο ο εταιρισμός (πορνεία) βρισκότανε στην άνθησή του (η Κόρινθος ήταν ένα από τα μεγαλύτερα λιμάνια της Μεσογείου και όπου υπάρχουν λιμάνια υπάρχουν και πόρνες).
Οι εταίρες, στολισμένες με χρυσές ζώνες, για να ξεχωρίζουν από τις τίμιες γυναίκες (τις χαμηλοβλεπούσες), φορούσαν ειδικά σανδάλια (Scholl), που στις σόλες τους ήταν σκαλισμένη η λέξη «Έπου» {=ακολούθησέ (με)}.
Έτσι, όταν πατούσαν στη μαλακιά γη, αποτυπώνονταν η λέξη και φυσικά οι ναύτες και έμποροι δε δίσταζαν στην πρόσκληση (κάθε λιμάνι και καημός).
Ακολουθούσαν τις ιέρειες αυτές του έρωτα σε κάτι μικρά σπιτάκια κοντά στο λιμάνι (ελλείψει ηλεκτρισμού τα κόκκινα φανάρια έλειπαν).
Αυτά ήταν τα «χαμαιτυπεία», που πήραν το όνομά τους από την ιδιόρρυθμη επινόηση των εταίρων (οι οποίες λόγω αυτού ονομάζονταν και «χαμαίτυπες») να διατυπώνουν έτσι την πρόσκλησή τους (εξάλλου τα φέιγ βολάν και προσπέκτους κοστίζουν και ρυπαίνουν και την ατμόσφαιρα).
Επίσης, στο ναό της Αφροδίτης εργάζονταν εκατοντάδες κοπέλες οι οποίες εκτελούσαν τον έρωτα ως ιεροτελεστία και ως δούλες της θεάς ονομάζονταν…ιερόδουλοι.
Μπορεί η αρχαία Σπάρτη να ήταν εξαίρεση μιας και δε φιλοξενούσε οίκους ανοχής (οι 300 μάλλον στερημένοι ήταν) αλλά στην Αθήνα και άλλες πόλεις υπήρχαν οι διάσημες εταίρες όπως η Φρύνη, η Ασπασία του Περικλή και η Νέαιρα, γυναίκες ελεύθερες και όχι δούλες όπως η συντριπτική πλειονότητα, οι οποίες ήταν μορφωμένες, συμμετείχαν στα συμπόσια των επιφανών ανδρών και θησαύριζαν από τα δώρα των θαυμαστών τους (οπότε έμοιαζαν αρκετά στο ρόλο των γκεϊσών στην Ιαπωνία).
Οι εταίρες είχαν κανονικό τιμολόγιο και πρόσφεραν και κάρτες πολλαπλών επισκέψεων.