Ο μύθος του κατακλυσμού του Δευκαλίωνα υπήρξε ένα από τα αγαπητά θέματα των αρχαίων συγγραφέων αλλά και των ζωγράφων της Αναγέννησης και των μεταγενέστερων λόγιων και εικαστικών.
ΔΕΥΚΑΛΙΩΝ & ΠΥΡΡΑ
Την εποχή που στη Θεσσαλία βασίλευε ο Δευκαλίωνας, ο Δίας αποφάσισε να καταστρέψει όλο το χάλκινο γένος των ανθρώπων που ήταν διεφθαρμένο.
Ο Δευκαλίωνας, λοιπόν, όταν πληροφορήθηκε από τον πατέρα του Προμηθέα, για την επερχόμενη καταστροφή, κατασκεύασε ένα πλοίο, συγκέντρωσε τα απαραίτητα εφόδια για την επιβίωση τους και επιβιβάστηκε στο πλοιάριο μαζί με την γυναίκα του.
Όταν οι βροχές που έστειλε ο Δίας σταμάτησαν, το πλοίο του Δευκαλίωνα προσάραξε πάνω στην κορφή του όρους Όθρυς στη Θεσσαλία (σύμφωνα με τον Ελλάνικο) και ο Δευκαλίων και η Πύρρα κατέβηκαν στην ξηρά και έκαναν θυσία στον Φύξιο Δία.
Προκειμένου να αναγεννηθεί το ανθρώπινο γένος, άρχισαν να πετάνε πέτρες πίσω από την πλάτη τους:
οι πέτρες που πετούσε ο Δευκαλίωνας μεταμορφώνονταν σε άνδρες και αυτές που πετούσε η Πύρρα μεταμορφώνονταν σε γυναίκες.
Από την πρώτη πέτρα που πέταξε ο Δευκαλίωνας προήλθε ο Έλληνας, γενάρχης των Ελλήνων.
Οι άνθρωποι που δημιουργήθηκαν από τις πέτρες ονομάστηκαν λαός, δηλαδή οι άνθρωποι που γεννήθηκαν από τις πέτρες
(αρχαία ελληνικά: λας = πέτρα).
Ο Στράβων αναφέρει ότι το παλαιότερο όνομα της αρχαίας Μελιταίας ήταν Πύρρα, προς τιμήν της γυναίκας του Δευκαλίωνα και ότι στην αγορά της πόλης υπήρχε ο τάφος του γιου της Έλληνα.
Ο ίδιος αναφέρει οτι κοντά στις ακτές της Αχαΐας Φθιώτιδας υπήρχαν δύο μικρά νησάκια με το όνομα Δευκαλίων και Πύρρα.
Ο μύθος του κατακλυσμού του Δευκαλίωνα υπήρξε ένα από τα αγαπητά θέματα των αρχαίων συγγραφέων αλλά και των ζωγράφων της Αναγέννησης και των μεταγενέστερων λόγιων και εικαστικών.
Γιάννης Τσιανάκας