Κάποτε ὁ βασιλιᾶς της Φθίας Πηλέας εἶδε στὸ φῶς τοῦ φεγγαριοῦ μιὰ θεὰ νὰ χορεύει μὲ τὶς κόρες τοῦ νεροῦ. Ἦταν ἡ θεὰ Θέτις, ποὺ ἀναγκάστηκε ἀπὸ τὴν προφητεία τοῦ Προμηθέα νὰ παντρευτεῖ ἕναν θνητό, γιὰ νὰ μὴ γεννηθεῖ, αὐτὸς ποὺ θὰ ἀνέτρεπε τὸν παντοδύναμο Δία.

 
Αὐτὸ τὸ ὑπέροχο θέμα ἀπεικονίζεται ὄμορφα σὲ ἕνα ἐρυθρόμορφο δισκοπότηρο ποὺ χρονολογεῖται ἀπὸ τὸ 500 π.Χ., τὸ ὁποῖο βρίσκεται τώρα στὸ Μουσεῖο τοῦ Δυτικοῦ Βερολίνου. Αὐτὴ ἡ ὑπέροχη ἀπεικόνιση δείχνει τὸν Πηλέα νὰ ἀψηφᾶ τὰ φίδια τῆς θείας μεταμόρφωσης ποὺ τὸν δαγκώνουν παντοῦ, καθὼς καὶ τὸ λιοντάρι ποὺ γρυλίζει γαντζωμένο στὴν πλάτη του.

Ὁ Πηλέας νικᾶ τὶς μεταμορφώσεις τῆς ὄμορφης θεᾶς μὲ τὴν ἱερὴ «λαβή», ἢ «Μίανδρο» ὅπως ἔγινε ἀργότερα γνωστός, τὸ διάσημο ἀρχαιοελληνικὸ σύμβολο τῆς νίκης ἐπὶ τῶν θεῶν.

Τὰ λεξικά, ὡστόσο, λένε ὅτι ὁ Μαίανδρος εἶναι «ἡ διακοσμητικὴ ἀρχαία ἑλληνικὴ μορφὴ ποὺ θυμίζει τοὺς ἑλιγμοὺς τοῦ ποταμοῦ Καρία Μαίανδρου ὅπου πρωτοβρέθηκε καὶ ἀπὸ τὸν ὁποῖο πῆρε τὸ ὄνομά του».

Ἡ «λαβὴ Μαίανδρου» χρησιμοποιεῖται ἐπανειλημμένα ἀπὸ τὸν Ἡρακλῆ, ὅπως τονίζεται ξεκάθαρα σὲ αὐτὴ τὴν ἀριστοτεχνικὴ ἀπεικόνιση τῆς μάχης τοῦ Ἡρακλῆ μὲ τὸν Τρίτωνα σὲ ἕνα ἀγγειόγραφο τοῦ 550 π.Χ., ὅπου βλέπουμε τὸν Τρίτωνα νὰ προσπαθεῖ μάταια νὰ ἀνοίξει τὰ σιδερένια δάχτυλά του κλειδωμένα μὲ τὴ λαβὴ τοῦ ἀήττητου ἥρωα.

Ἴσως δὲν εἶναι τυχαῖο ὅτι ὁρισμένες ἀγγειογραφίες ποὺ παραπέμπουν σὲ ἧττες τῶν Θεῶν ἢ ὑπερβολικὸ ἡρωισμὸ συχνὰ στέφονται μὲ Μαίανδρο.