ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ
Close

Ο ΕΛΛΗΝ ΘΕΟΣ


Σύμφωνα με την Ελληνική φιλοσοφία Θεός είναι ο άνθρωπος

Η λέξη «ΘΕΟΣ» η λέξη θεός προέρχεται από την αρχαία Ελληνική λέξη«ΘΑΩ» που εννοεί βλέπω και κατανοώ δηλαδή είμαι θεατής των πραγμάτων και εφόσον είμαι λογικός άνθρωπος αντιλαμβάνομαι το περιβάλλον μου, ερευνώ μαθαίνω γίνομε σοφός και πράττω κατά βούληση, έτσι ονομάστηκαν οι ίδιοι οι Άνθρωποι «ΘΕΟΙ» από τη λέξη θεός δημιουργήθηκαν οι λέξεις θεατής, θαυμάζω, θεωρώ, θέατρο, κτλ. κτλ.

αυτό που πίστευαν οι Έλληνες ως θεό ήτανε το ολοκληρωτικό γίγνεσθαι δηλαδή ολόκληρο το σύμπαν από όπου δημιουργήθηκαν τα πάντα και ο άνθρωπος ο “υλιστής”
« εξ ύλης πηγάζει το πνεύμα »

Η συμπαντική δύναμη είναι ο αιώνιος κανόνας απαραβίαστος νόμος, όπου έρχεται ο άνθρωπος να τον δαμάσει, και έτσι ο άνθρωπος γίνετε θεός

σύμφωνα με την Ελληνική φιλοσοφία ο Θεός υπάρχει αλλά ο Θεός δεν βλέπει δεν ακούει και δεν τον ενδιαφέρει αν υπάρχει ο άνθρωπος η ολόκληρη η γη

   ΘΑΛΗΣ

ΞΕΝΟΦΑΝΗΣ (570- 475 π.Χ)
Έλληνας θρησκευτικός στοχαστής και φημισμένος πρόδρομος της Ελεατικής φιλοσοφικής σχολής. Ο Ξενοφάνης συζητά τη θεολογία, την κοσμολογία και την επιστημολογία. «Υπάρχει ένας Θεός», έγραψε, «ο μεγαλύτερος μεταξύ των θεών και των ανθρώπων, που ούτε στο σχήμα ούτε στη σκέψη μοιάζει με θνητούς… Ωστόσο, οι άνθρωποι φαντάζονται θεούς να γεννιούνται και να έχουν ρούχα και φωνή και σώμα, όπως τους ίδιους». Προχωρώντας την κριτική του για έναν τέτοιο ανθρωπομορφισμό ένα βήμα παραπέρα, υποστήριξε ότι «τα βόδια, τα λιοντάρια και τα άλογα, αν είχαν χέρια για να ζωγραφίζουν εικόνες, θα έφτιαχναν θεούς σύμφωνα με τα δικά τους σχήματα και θα τους έκαναν σώματα σαν τα δικά τους. Η διδασκαλία του Ξενοφάνη  «Ότι όλα είναι ένα και το ένα είναι ο Θεός»,

ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ
Έλληνας φιλόσοφος, που θεωρείται από πολλούς μελετητές ως το μεγαλύτερο μέλος της Ελεατικής σχολής. Λέγεται ότι επισκέφτηκε την Αθήνα σε ηλικία 65 ετών και με την ευκαιρία ο Σωκράτης, τότε νεαρός άνδρας, τον άκουσε να μιλάει. Ο Παρμενίδης εξέθεσε τη φιλοσοφία του σε στίχους, με το μόνο έργο του που σώθηκε να είναι μεγάλα κομμάτια ενός διδακτικού ποιήματος, Περί Φύσης. Αυτό το έργο υποστήριξε την ύπαρξη του Απόλυτου Είναι, την ανυπαρξία του οποίου ο Παρμενίδης δήλωσε αδιανόητη, αλλά τη φύση του οποίου παραδέχτηκε ότι ήταν εξίσου αδιανόητη, αφού το Απόλυτο Είναι διαχωρίζεται από κάθε περιορισμό κάτω από τον οποίο σκέφτονται τα ανθρώπινα όντα. Ο Παρμενίδης υποστήριξε ότι τα φαινόμενα της φύσης είναι μόνο εμφανή και οφείλονται σε ανθρώπινο λάθος. φαίνονται να υπάρχουν, αλλά δεν έχουν πραγματική ύπαρξη. Υποστήριζε επίσης ότι η πραγματικότητα, το Αληθινό Είναι, δεν είναι γνωστό στις αισθήσεις, αλλά βρίσκεται μόνο στη λογική. Αυτή η πεποίθηση τον καθιστά πρόδρομο του ιδεαλισμού του Πλάτωνα. Η θεωρία του Παρμενίδη ότι το ον δεν μπορεί να προκύψει από το μη ον και ότι το ον δεν προκύπτει ούτε φεύγει, εφαρμόστηκε στην ύλη από τους διαδόχους του Εμπεδοκλή και Δημόκριτο, που την έκαναν το θεμέλιο των υλιστικών τους εξηγήσεων για το σύμπαν.

ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ (460-370 π.Χ.)
Έλληνας φιλόσοφος, ο οποίος ανέπτυξε την ατομική θεωρία του σύμπαντος που είχε δημιουργηθεί από τον μέντορά του, τον φιλόσοφο Λεύκιππο. Ο Δημόκριτος γεννήθηκε στα Άβδηρα της Θράκης. Έγραψε εκτενώς, αλλά σώζονται μόνο θραύσματα των έργων του. Σύμφωνα με την έκθεση του Δημόκριτου για την ατομική θεωρία της ύλης, όλα τα πράγματα αποτελούνται από λεπτά, αόρατα, άφθαρτα σωματίδια καθαρής ύλης (άτομο, = «αδιαίρετα»), τα οποία κινούνται αιώνια σε άπειρο κενό χώρο (kenon, «το κενό»). . Αν και τα άτομα αποτελούνται ακριβώς από την ίδια ύλη, διαφέρουν ως προς το σχήμα, το μέγεθος, το βάρος, τη σειρά και τη θέση τους. Οι ποιοτικές διαφορές σε ό,τι αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις και η γέννηση, η φθορά και η εξαφάνιση των πραγμάτων είναι αποτέλεσμα όχι εγγενών χαρακτηριστικών των ατόμων αλλά ποσοτικών διατάξεων των ατόμων.
Ο Δημόκριτος θεώρησε τη δημιουργία κόσμων ως τη φυσική συνέπεια της αδιάκοπης περιστροφικής κίνησης των ατόμων στο διάστημα. Τα άτομα συγκρούονται και περιστρέφονται, σχηματίζοντας μεγαλύτερες συσσωματώσεις ύλης. Ο Δημόκριτος έγραψε επίσης για την ηθική, προτείνοντας την ευτυχία ή την «ευθυμία», ως το υψηλότερο αγαθό - μια προϋπόθεση που πρέπει να επιτευχθεί μέσω του μέτρου, της ηρεμίας και της ελευθερίας από τον φόβο. Σε μεταγενέστερες ιστορίες, ο Δημόκριτος ήταν γνωστός ως ο Γελαστός Φιλόσοφος, σε αντίθεση με τον πιο ζοφερό και απαισιόδοξο Ηράκλειτο, τον Φιλόσοφο που κλαίει. Η ατομική του θεωρία προέβλεψε τις σύγχρονες αρχές της διατήρησης της ενέργειας και της μη αναγώγιμης ύλης.

(Ηράκλειτος) 500 π.Χ.)
Έλληνας φιλόσοφος που υποστήριξε ότι η διαμάχη και η αλλαγή είναι φυσικές συνθήκες του σύμπαντος, όπου η φωτιά αποτελεί τη βασική υλική αρχή ενός τακτοποιημένου σύμπαντος. Στο σύστημά του, ο Θεός δεν ήταν ούτε δημιουργός ούτε παντοδύναμος, αλλά περιοριζόταν σε μια ταύτιση με τα αντίθετα, για παράδειγμα, το καλό και το κακό, το ζεστό και το κρύο και άλλα αντίθετα σχετίζονται παρόμοια. Η ψυχή αποτελείται από φωτιά και υπομένει τον ίδιο κύκλο αλλαγής που βιώνουν τα άλλα πράγματα, και ο θάνατος φέρνει την πλήρη εξαφάνιση της ψυχής.
Δήλωσε ότι ένα άτομο δεν μπορούσε να μπει στο ίδιο ποτάμι δύο φορές, επειδή το νερό αλλάζει συνεχώς, πράγμα που σημαίνει ότι όλα τα πράγματα στο σύμπαν αλλάζουν από το ένα στάδιο στο άλλο. Δήλωσε επίσης ότι χωρίς καβγάδες και θυμό (αντίθετα) δεν θα υπήρχε αρμονία στον κόσμο.

ΘΑΛΗΣ ΤΗΣ ΜΙΛΗΤΟΥ (624-546 π.Χ.)
Έλληνας φιλόσοφος που παραδοσιακά θεωρείται ο πρώτος δυτικός φιλόσοφος και ιδρυτής της γεωμετρίας και της αφηρημένης αστρονομίας. Υποστήριξε ότι η ύλη αποτελείται από νερό. Ο Θαλής ήταν ο πρώτος που πρότεινε ένα ενιαίο υλικό υπόστρωμα για το σύμπαν.
Ολόκληρο το σύμπαν είναι ένας ζωντανός οργανισμός. Για τον Θαλή, ότι «ο μαγνήτης έχει ψυχή γιατί έλκει σίδηρο, «και ότι» όλα τα πράγματα είναι γεμάτα θεούς.

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ (384-322 π.Χ.)
Έλληνας φιλόσοφος και επιστήμονας, που μοιράζεται με τον Πλάτωνα και τον Σωκράτη τη διάκριση του διασημότερου από τους αρχαίους φιλοσόφους. Ο Αριστοτέλης πρότεινε Ωστόσο, ο Πρωταρχικός Κινητής, ή ο Θεός, όπως περιγράφεται από τον Αριστοτέλη δεν είναι πολύ κατάλληλος για θρησκευτικούς σκοπούς, όπως έχουν παρατηρήσει πολλοί μεταγενέστεροι φιλόσοφοι και θεολόγοι. Το Prime Mover, για παράδειγμα, δεν ενδιαφέρεται για το τι συμβαίνει στον κόσμο και δεν δημιούργησε τον κόσμο. Ο Αριστοτέλης περιόρισε τη «θεολογία» του, ωστόσο, σε αυτά που πίστευε ότι η επιστήμη απαιτεί και μπορεί να θεμελιώσει

ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ (έκτος αιώνας π.Χ.)
Έλληνας φιλόσοφος και μαθηματικός που ίδρυσε στη νότια Ιταλία μια σχολή που έδινε έμφαση στη μελέτη της μουσικής αρμονίας και της γεωμετρίας. Απέδειξε την καθολική εγκυρότητα του Πυθαγόρειου θεωρήματος και θεωρείται ο πρώτος αληθινός μαθηματικός "όλα είναι αριθμός", που σημαίνει ότι όλα τα υπάρχοντα πράγματα μπορούν να είναι μειώνεται τελικά σε σχέσεις αριθμού. την εξάρτηση της δυναμικής της δομής του κόσμου από την αλληλεπίδραση των αντιθέτων ή των ζευγών αντιθέτων, το πρώτο από τα οποία είναι η σχέση άρτιου-περιττού που είναι απαραίτητη για τους αριθμούς.

ΣΩΚΡΑΤΗΣ (470-399 π.Χ.)
Έλληνας φιλόσοφος που εισήγαγε μια μέθοδο διδασκαλίας ερωτήσεων και απαντήσεων ως μέσο επίτευξης αυτογνωσίας. Οι θεωρίες του για την αρετή και τη δικαιοσύνη έχουν διασωθεί μέσα από τα γραπτά του Πλάτωνα, του σημαντικότερου μαθητή του. Ο Σωκράτης δικάστηκε για διαφθορά του μυαλού της αθηναϊκής νεολαίας και στη συνέχεια θανατώθηκε (399 π.Χ.).
Ο Σωκράτης αποδέχτηκε την ύπαρξη ενός Θεού, αληθινά σοφού και αθάνατου.

Εμπεδοκλής (495 - 435 π.Χ.)
Ο Εμπεδοκλής πίστευε ότι οι 4 ουσίες φωτιά, στερεά, υγρά και αέρας είναι στοιχεία του σύμπαντος που προκαλούν το σύμπαν να πεθάνει και να αναγεννηθεί, (σήμερα γνωρίζουμε ότι τα στοιχεία της γης μπορούν να αλλάξουν με την κατάλληλη θερμοκρασία σε στερεό, υγρό και αέριο).
Πίστευε ότι οι πλανήτες που στροβιλίζονταν γύρω από τον Ήλιο και δεν έπεφταν σε αυτόν ήταν στην πραγματικότητα δύο δυνάμεων
«Φιλότης και Νεϊκός»

Φιλότης- Philotis =φιλικότητα - ελκυστικότητα (=Gravity by Isaac Newton).
Νεϊκος - neikos = δραπετεύς - εχθρικός (=Φυγόκεντρος).
Η τροχιακή κατεύθυνση των συμπαντικών σωμάτων κατά τον Εμπεδοκλή. Ως αποτέλεσμα στις δύο αντίθετες δυνάμεις (Φιλότης και Νεϊκός) το έλκόμενο σώμα εξαναγκάζεται σε μια ατέρμονη κυκλική κίνηση.



Στρατής Χατζηβλάστης